آسیب‌شناسی اجتماعی یک باخت - بخش اول

بازی ایران - ژاپن

حسین شیران

.

ما به ژاپن باختیم! بدجور هم باختیم، بدجایی هم باختیم! بطور قطع این جای افسوس دارد اما جای ناراحتی نه! چرا باید ناراحت بود وقتی که می‌دانیم حق ضعیف باختن و حق قوی بردن است؟! این قانون طبیعت است و ما باید به آن احترام بگذاریم! همین قانون در همین جام، پنج بار ما را در برابر پنج ملت تا مرز سرمستی پیش برد و حالا یک بار هم در برابر یک ملت که قطعا از ما بهتر عمل کرد تا به سرحد باخت پس رانده است! باختی که حالا همۀ آن سرخوشی‌ها و سرمستی‌ها را به یک‌باره تبدیل به ناخوشی و نومیدی کرده و عملا ملتی که کم دل‌خوشی دارد را از کوچک تا بزرگش غرق دل‌مردگی ساخته است!

ژاپنی‌ها مردمانی تلاش‌گرند؛ آنها سال‌هاست که در هر زمینه با برنامه و با پشتکار عمل می‌کنند، تیم فوتبا‌ل‌شان هم از این قاعده مستثنی نیست! ما هم زمانی که این‌گونه عمل می‌کردیم سه بار پشت سر هم قهرمان آسیا شدیم! پس هیچ چیز اتفاقی نیست حتی اگر ‌که فکر کنیم این‌گونه است! اتفاق‌اندیشی ناشی از نقص در درک کلی جریاناتی است که به اشکال مختلف در بستر زندگی اجتماعی رومی‌نمایند و ما چون برخی از این رونمایی‌ها را سازگار با سازمان ذهنی خود نمی‌بینیم خیلی راحت آن‌ها را به حساب اتفاقات (وقایع غیرقابل مفهوم) می‌گذاریم!

.

ادامه دارد ...

.

🆔 https://t.me/Hossein_Shiran
🌓 https://t.me/orientalsociology
⚛️ https://t.me/OrientalSocialThinker