آسیب‌شناسی اجتماعی یک باخت - بخش دوم

بازی ایران - ژاپن

حسین شیران

.
نه ژاپن اتفاقی به این مرحله از آنچه که هست - خوب یا بد - رسیده است نه ما و نه هیچ ملت و دولت دیگری! در این کشور شکست و ناکامی در هر کاری "ننگ" به حساب می‌آید و نه چند لحظه حسرت و افسوس و ناراحتی و چند بد و بیراه‌گویی به این و آن و دیگر هیچ، فراموشی! اگر که "اخلاق پروتستانی"، به ظن وبر، "روحیۀ سرمایه‌داری" را برای غرب به بار آورده است این "خصلت اجتماعی" خاص هم "روحیۀ سخت‌کوشی" و به سبب آن "توسعه و پیشرفت" را بنحوی مثال‌زدنی برای ژاپنی‌ها به ارمغان آورده است!

بیهوده نیست در نزد مردمان این کشور، "فرافکنی" ممنوعه‌ترین و نکوهیده‌ترین کارهاست! آن‌جا هرکس به هر دلیل در هر وظیفه‌ای که جامعه به عهده‌اش گذاشته ناکام گردد، حتی اگر واقعا توجیهی هم برای آن داشته باشد، به صرف اینکه به هر حال نتوانسته از پس کار برآید باز هم سر فروفکنده، تا زانو خم می‌شود و خالصانه از عموم ملت‌اش پوزش می‌طلبد! برنامه‌ریزی دقیق، تلاش و پشتکار در راستای انجام بی‌عیب و ‌نقص برنامه و احساس مسئولیت فوق‌العاده برای به ثمر نشاندن آن؛ باری، این سه ویژگی ممتاز رمز موفقیت روزافزون کشوری جزیره‌ای پرت و پراکنده در پهنۀ اقیانوس آرام در آخرین نقطۀ شرق جهان است که حالا به یمن اجتماع شکوه‌مند و اقتصاد شکوفایش انگار که مرکز عالم هستی است!

ادامه دارد ...

🆔 https://t.me/Hossein_Shiran
🌓 https://t.me/orientalsociology
⚛️ https://t.me/OrientalSocialThinker