🌓 فراتلفیق‌گرایی، راهی برای رهایی - بخش شصت و چهارم
✍️ حسین شیران

.

اکنون واضح است که ما ملت ایران از فقر یا فقدان دو چیز در رنج و عذابی عظیم به‌سر می‌بریم: 1. فرهنگ حکمرانی و 2. نهاد و نیروی مهارکننده‌ی قدرت؛ هر یک از این‌دو عامل یعنی "فقر یا فقدان فرهنگ حکمرانی" و "فقر یا فقدان نهاد و نیروی مهارکننده‌ی قدرت" به تنهایی هر ملتی هر چقدر هم که بزرگ باشد را درگیر مسائل و مشکلات فراوان می‌سازد چه برسد به اینکه هر دو همزمان بر ملتی حاکم باشند در این‌صورت البته که سلطه و ستیز همواره یک پای ثابت جامعه خواهد بود و با سلب امنیت و آرامش و آسایش از آن، نه فقط از توسعه و تحول و تکامل بازخواهد داشت بلکه به‌تدریج داشته‌هایش را هم به باد خواهد داد.

.

از این جهت هم فرهنگ حکمرانی و هم نهاد و نیروی مهارکننده‌ی قدرت برای هر جامعه‌ای یک "دست‌آورد اجتماعی" بزرگ تلقی می‌شوند که لزوما باید در کار باشند تا جامعه با انسجام و انتظام سیاسی-اجتماعی بالایی در مسیر رشد و توسعه قرار گیرد. جامعه‌ی ما هم اگرکه می‌خواهد سرانجام از این حالت سلطه و ستیز تاریخی خود خارج گردد و با آرامش و آسایشی پایدار توسعه‌ای متوازن را تجربه کند باید به‌هرشکل ممکن بر این دو دست‌آورد مهم نائل آید- بخصوص دومی که اگر اولی به‌هر دلیل موجود و محقق نبود سفت و سخت در برابرش بایستد و هم آن و هم اوضاع و احوال جامعه را تحت کنترل خود درآورد.

.

این یک ضرورت تاریخی برای سعادت این سرزمین است و امروز یا فردا و یا فرداها بالاخره باید محقق گردد وگرنه هرچه به تأخیر افتد توسعه و تکامل جامعه هم به تعویق خواهد افتاد. اولی (فرهنگ حکمرانی) در حکم شیوه‌ی رانندگی است و دومی (مهار قدرت) در حکم ترمز و اسباب و اساسی برای کنترل سرعت که لزوما بخشی باید سمت راننده‌ باشد تا خود به‌فرهنگ و به‌هنگام از دور برداشتن خودرو و سرنشینان‌اش جلوگیری کند و بخشی دیگر سمت صاحب اصلی (مردم) که احیانا اگر راننده‌ ناشی و نااهل و نانجیب از آب درآمد و هوس سرعت و دور برداشتن و زیر گرفتن کرد سریع خودرو را کنترل کرده از پشت رل خارج‌اش سازد.

.

اما علم و آگاهی به این مسأله یک چیز است و اقدام و عمل برای برطرف کردن آن یک چیز دیگر و مهم‌تر! هرچه هست این علم و آگاهی اکنون فراهم است و این یعنی به‌هرشکل روشن‌فکران و روشن‌گران ما تا حد زیادی کار خود را کرده‌اند و در این باب "دانش و بینش" به‌حد کفاف موجود است و حال باید به "روش و منش" لازم برای برطرف کردن این مسأله و پر کردن این چاه و چاله اندیشه و اقدام کنیم تا باز با هر جهش در آن نیفتیم و مدت‌های مدیدی از عمر اجتماعی خود را صرف خارج شدن از آن نسازیم! بر این اساس اکنون مسأله‌ی اصلی جامعه‌ی ما اینست: چگونه باید به نهادها و نیروهای لازم برای مهار قدرت دست یابیم؟

.

اندیشه و اقدام در این باره یعنی روش و منش لازم برای حل و فصل مسأله‌ی تاریخی فقر و یا فقدان نهاد و نیروی مهارکننده‌ی قدرت اکنون یک وظیفه و رسالت همگانی است و حتی خود طبقه‌ی حاکم هم اگر واجد عقل و درک و فهم تاریخی باشد به‌جای ممانعت باید در آن مشارکت کند، چه خود بهتر از هر کسی می‌داند تنها امروز حاکم است و همان‌طورکه دیروز محکوم بود و به‌زور قدرت را به‌دست گرفت فردا هم دوباره محکوم خواهد بود چه درست به‌همین شیوه طبقه‌ی دیگری به‌زور قدرت را از او خواهد گرفت! اما اینکه نمی‌داند و فقط امروز را می‌بیند یعنی که ما عملا با فقر یا فقدان فرهنگ حکمرانی هم مواجه هستیم و توأمان بر هر دو مسأله باید متمرکز شویم.

.

باقی در بخش بعد

برای مشاهده و مطالعه‌ی بخش‌های قبلی اینجا را کلیک کنید.

.

کلمات کلیدی:

فراتلفیق‌گرایی Meta-Integrationism - فراوفاق Meta-Consensus - فراایدئولوژی Meta-Ideology

.

🆔 https://t.me/Hossein_Shiran (Author)

🌓 https://t.me/orientalsociology (Channel)

⚛️ https://t.me/OrientalSocialThinkers (Group)