🌓 فراتلفیق‌گرایی، راهی برای رهایی - بخش شصت و ششم
✍️ حسین شیران

.

به‌واقع امر بارزترین و پربازده‌ترین "فراوفاق‌گرایی" و "فراتلفیق‌گرایی" عالم را "چینی‌ها" در چند دهه‌ی اخیر بنحو احسن انجام دادند و در کوتاه‌مدت هم به خیره‌کننده‌ترین نتایج ممکن دست یافتند و طی یک روال و روندی بس روبه‌رشد تحققا از یک کشور پرجمعیت گرسنه به یک "ابرقدرت جهان" تبدیل شدند؛ توسعه و تحولی بس شگرف و بس شگفت‌انگیز به‌حدی‌که بسیاری از تحلیل‌گران در سراسر جهان، چه دوست چه دشمن، از آن با عنوان معما و معجزه‌‌ای در رشد و شکوفایی اقتصادی یاد می‌کنند و به این سبب قرن بیست‌ویکم را "قرن چین" می‌نامند.

.

چینی که همچو ایران ما قرون متمادی شیوه‌ی حکمرانی‌اش سلطنت مطلقه‌ی موروثی بود و تا همین اوایل قرن بیستم پی‌درپی هم پادشاهان بر آن حکومت می‌کردند و مشخصا سال 1911 با سرنگونی سلسله‌ی چینگ به رهبری "سون یات سن" (پدر چین مدرن) "جمهوری چین" شکل گرفت و بعد سال 1921 "حزب کمونیست چین" تأسیس شد و "مائو" رهبری‌اش را به‌دست گرفت و ارتش پارتیزانی تشکیل داد و با حزب ناسیونالیست چین (کومینتانگ) که جمهوریت دست‌اش بود درافتاد و 1949 قدرت را در دست گرفت و "جمهوری خلق چین" را تأسیس کرد.

.

سال‌های حکمرانی مائو همچون همتای روسی‌اش استالین و هر حاکم توتالیتر دیگری که به‌زور ایدئولوژی و اسلحه ملت و مملکت‌اش را پیش برده و یا می‌برد تداعی‌گر داستان "توسعه، تباهی و تأسف" است، چه اصل و اساس یک چنین توسعه‌های نامتعارف و نامتوازنی صرفا بر "دستور" است و "دستگیری" در صورت هرگونه مخالفت یا مقاومتی، برای همین دوران حکومت یک چنین سرانی همیشه پر از خفقان و تهدید و تحقیر و تبعید و اعدام‌های دسته‌جمعی‌ست و این سرخی‌ها و سیاهی‌هاست که بیش‌تر به چشم می‌آید تا هر سبزی و سفیدی‌ای که در کارشان باشد!

.

بدبختی این‌جاست که یک چنین انقلاب‌های سیاسی‌ای لزوما "انقلاب‌های فرهنگی" هم درپی دارند که در آزار و اذیت‌ خلق هیچ دست‌کمی از نوع سیاسی‌اش ندارند؛ مائو هم انقلاب فرهنگی‌اش را از سال 1966 آغاز کرد- هدف‌اش اسما مبارزه با "ضد انقلاب" بود اما رسما یک تسویه حساب اساسی با مخالفان داخلی و رقبای حزبی و یک تصفیه‌ی بزرگ در حزب کمونیست بود؛ او برای پیش‌برد این هدف شبه‌نظامیانی متشکل از دانش‌آموزان و دانشجویان تندرو با عنوان "گارد سرخ" بسیج کرد و بدین‌وسیله "مائوئیسم" را دین و آیین اجباری چینیان ساخت!

.

گارد سرخ طبق دستورات "کتاب سرخ" مائو که در حکم یک کتاب مقدس برای انقلاب فرهنگی مورد نظرش بود از تعیین و تکلیف نوع پوشش و آرایش موی مردم گرفته تا عزل و نصب مقامات و حذف دگراندیشان دخالت داشت و هیچ‌کس هم جلودارش نبود جز ارتش چین که سرانجام بعد از مرگ مائو در سال 1976 توانست مهر پایانی بر انقلاب فرهنگی و گارد سرخ و کتاب سرخ‌اش نهد. به این ترتیب عمر انقلاب فرهنگی مائو هم همچو انقلاب سیاسی و اقتصادی‌اش سرآمد و جز رنج و عذاب و از بین رفتن میلیون‌ها چینی دستاورد دیگری برای چین به‌بار نیاورد! ...

.

باقی در بخش بعد

.

کلمات کلیدی:

فراتلفیق‌گرایی Meta-Integrationism - فراوفاق Meta-Consensus - فراایدئولوژی Meta-Ideology

.

🆔 https://t.me/Hossein_Shiran (Author)

🌓 https://t.me/orientalsociology (Channel)

⚛️ https://t.me/OrientalSocialThinkers (Group)