🌓 از مصرف‌گرایی افراطی تا صرفه‌جویی اجباری

بخش اول

حسین شیران

     هرچه بود و هرچه گشت و هرچه هست جامعۀ ما متأسفانه بمعنای واقعی کلمه یک جامعه مولد از آب درنیامد که نیامد - جامعۀ مولد دستکم به این معنا که برای حداقل کار خود یعنی صدور کارت ملی برای ملت‌اش محتاج "ورود کارت از خارج" نباشد! - بلکه با وجود تاریخ زیست چندین هزاره‌ای‌اش خواه‌ناخواه شرایط برایش بنحوی رقم خورد که حال دانی ندانی به "ملت و مملکتی مصرف‌گرا" بدل گشت - آن‌هم از نوع بسیار افراطی‌اش!

     اکنون که گردش روزگار به هر شکل چوب لای چرخ مصرف‌مان گذاشته و چوبی دیگر بالا سرمان گرفته و همچون حسنک وزیر (وزیر بهداشت میلیاردر)مان می‌گوید "فعلا همینیه که هست! رأی دادین پای لرزشم باید بشینین!"، ماهم مثل همیشه گوش‌بحرف چوپانان  زحمتکش‌مان دست از همه جا کوتاه، روزبه‌روز که نه بلکه لحظه‌به‌لحظه، رو به فقر می‌لولیم دیگر ناگزیر شده‌ایم نوک منقار خوش‌مصرفی‌مان را که هیچ نمی‌دانستیم تا کجا دراز شده هی بچینیم و بچینیم و بچینیم تا مباد یهو به جبر و جور روزگار به آن حد تاریخی لب و لوچۀ پس‌کشیده و خشکیدۀ بانوی رشید "یتیم‌خانه ایران " بازگردیم - همو که درست در قحطی یک قرن پیش‌ ایران (1296-1298 ش) بر بامی ویران ایستاده بود و به یاغی مؤدب  می‌گفت: "اول قحطی  بود، بعد وبا، بعد تیفوس، الانم که طاعون شروع شده! ..." خدا نکند!

ادامه دارد ...

🆔 https://t.me/Hossein_Shiran
🌓 https://t.me/orientalsociology
⚛️ https://t.me/OrientalSocialThinkers