🌓 نظری به نسبت دین و دولت در شاهنامه‌ی فردوسی

.

در بخشی از شاهنامه، آن‌جا که اردشیر بابکان بنیان‌گذار سلسله‌ی ساسانیان به گاه بیماری پسرش شاپور را برای جانشینی خویش فرا می‌خواند، در باب پیوند دین و دولت، به بیان فردوسی از زبان او چنین می‌خوانیم:

.

چو سال اندر آمد به هفتاد و هشت
جهان‌دار بیدار بیمار گشت

.

بفرمود تا رفت شاپور پیش
ورا پندها داد ز اندازه بیش ...

.

بدان ای پسر کاین سرای فریب
ندارد ترا شادمان بی‌نهیب

.

نگهدار تن باش و آن خرد
چو خواهی که روزت به بد نگذرد

.

چو بر دین کند شهریار آفرین
برادر شود شهریاری و دین

.

نه بی‌تخت شاهیست دینی به‌پای
نه بی‌دین بود شهریاری به‌جای

.

دو دیباست یک در دگر بافته
برآورده پیش خرد تافته

.

نه از پادشا بی‌نیازست دین
نه بی‌دین بود شاه را آفرین

.

چنین پاسبانان یکدیگرند
تو گویی که در زیر یک چادرند

.

نه آن زین نه این زان بود بی‌نیاز
دو انباز دیدیم‌شان نیک‌ساز

.

چو باشد خداوند رای و خرد
دو گیتی همی مرد دینی برد

.

چو دین را بود پادشا پاسبان
تو این هر دو را جز برادر مخوان

.

چو دین‌دار کین دارد از پادشا
مخوان تا توانی ورا پارسا

.

هر آن‌کس که بر دادگر شهریار
گشاید زبان مرد دین‌اش مدار ...

.

🆔 https://t.me/Hossein_Shiran (Author)
🌓 https://t.me/orientalsociology (Channel)
⚛️ https://t.me/OrientalSocialThinkers (Group)